مطابق آمار رسمی کشور در سال ۹۹، از حدود ۴۰۰ میلیارد متر مکعب بارش در کشور، حدود ۷۰ درصد آن تبخیر و از دسترس خارج شده است. با توجه به بحران آب در کشور، کاهش تبخیر با استفاده از راهکارهای مختلف ضروری به نظر می‌رسد. با توجه به این ضرورت، در تعامل با گروه آب مرکز همکاری‌های تحول و پیشرفت، پروژه ای با هدف ظرفیت‌سنجی به‌کارگیری فناوری های نوین کاهش تبخیر، تعریف شد. در این پروژه، اقدامات پژوهشی زیر انجام شد:
- تبیین ضرورت بحث کاهش تبخیر
- شناسایی راهکارها و فناوری‌های کاهش تبخیر در زنجیره تولید تا مصرف آب و تهیه پورتفولیو
- شناسایی روش‌ها و یا تجربیات مطرح شده در مطالعات داخلی (گزارش‌ها، مقالات، نشست‌ها) برای کاهش تبخیر (به همراه تهیه فهرست مقدماتی از افراد یا نهادهای پیشرو در زمینه کاهش تبخیر در کشور)
- شناسایی و معرفی تجربیات موفق جهانی برای کاهش تبخیر و تحلیل اثربخشی اقدامات (به همراه تهیه فهرست مقدماتی از افراد یا نهادهای پیشرو در زمینه کاهش تبخیر در دنیا)
- تعیین و استخراج شاخص‌ها و معیارهای ارزیابی فناوری‌ها (و راهکارها) نظیر:
- a. میزان تأثیرگذاری فناوری‌ها در کاهش تبخیر آب (درصد کاهش هدر رفت آب)
- b. شاخص‌های اقتصادی همچون هزینه آب ذخیره شده (دلار/ریال به مترمکعب) و نرخ بازگشت سرمایه با توجه به میزان کاهش در تبخیر آب
- c. امکان استفاده از فناوری از حیث قانونی و سیاستی
- d. در برداشتن تبعات جانبی اجتماعی، زیست‌محیطی
- تهیه جدول مقایسه اولیه فناوری‌های ارائه شده (ناظر بر شاخص های بند ۵)
- بررسی سرنوشت آب بازیابی شده در فناوری کاهش تبخیر
- پیشنهاد ابزارهای سیاستی برای ایجاد و توسعه فناوری‌ها با توجه به تجارب جهانی
